Örlæti kirkjunnar

Það er nú gott að prestarnir eyði smá tíma í að tala um fátækt. Nógu helvíti eru þeir á góðu kaupi við það.

 

Djákninn Ragnheiður sýnist mér hafa lagt út frá tveimur versum NT, Lúk. 6:29 og Matt. 5:40. Í því fyrra segir:

 

²⁹Slái þig einhver á kinnina skaltu og bjóða hina og taki einhver yfirhöfn þína skaltu ekki varna honum að taka kyrtilinn líka.

 

og því síðara: 

 

⁴⁰Og vilji einhver þreyta lög við þig og hafa af þér kyrtil þinn gef honum eftir yfirhöfnina líka

 

Þetta er svosem gott og gilt. En hvað varð um "sælir eru fátækir"? Voru fylgismenn Jesú ekki hvattir til að gefa allar eigur sínar utan smotterí eins og göngustaf og skó? Þeir máttu ekki einu sinni hafa skyrtu til skiptanna (Mark. 6:8). Einhversstaðar hefur þetta brenglast á leiðinni til prestanna, sem þiggja sína hálfu milljón (eða jafnvel enn meira) á mánuði án þess að blikna eða roðna, en þráast samt við niðurskurði sem þó er minni en margar aðrar opinberar stofnanir hafa mátt þola. 

 

Nú getur vel verið að háttvirt fröken/frú djákni gefi launin sín samviskusamlega til fátækra, en miðað við hvað kirkjunnar fólk er duglegt að tala um gjafmildi á tyllidögum, skýtur skökku við að það skuli á sama tíma hafna niðurskurði sem auðveldlega mætti koma á með launalækkun upp á, tja, segjum 50% eða svo. Prestar hefðu þá samt meira á milli handanna en lægst launuðu stéttir landsins -  líklega um tvöfaldar atvinnuleysisbætur. Ætli margir prestar myndu skrifa upp á það - í þágu fátæklinganna sem meintum leiðtoga lífs þeirra var svo hugað um?

„Vonin bjargar mannslífum“