Fríkað

Árið 2005 kom út bókin Freakonomics: A Rogue Economist Explores the Hidden Side of Everything. Annar höfundanna, Steven Levitt, setti ásamt öðrum fram umdeilda kenningu nokkrum árum áður. Um hana er fjallað nokkuð ítarlega í bókinni, en grunnkenningin er sú að fóstureyðingar fækki glæpum. Nú súpa Jón Valur (ef hann er raunverulega til) og skoðanabræður hans sjálfsagt hveljur (ef þeir vita yfirhöfuð af þessari kenningu - ég ímynda mér ekki að þeir lesi bloggið mitt) og garga að fóstureyðing sé glæpur.(Á því verður ekki tekið í þessari færslu - enda hugsa ég að  flestir mínir lesendur hafi nú þegar myndað sér skoðun á málatilbúnaði Jóns og félaga).

 

Glæpum fækkaði snarlega eftir 1992 (í Bandaríkjunum), 18 árum eftir að fóstureyðingar voru leyfðar í landinu öllu. Í þeim ríkjum USA (BNA er bara of plebbalegt. Kommon) sem leyfðu fóstureyðingar fyrr (m.a. Alaska, Kaliforníu og New York) dróst glæpatíðni enn frekar saman. Samkvæmt kenningunni er lögleiðing fóstureyðinga stór hluti af orsökinni, og sú skýring gefin að óvelkomin börn (e. unwanted children) og börn sem fæðast inn í ömurlegar aðstæður séu líklegri til að fremja glæpi en önnur.

Margir hafa gagnrýnt kenninguna og bent á að fylgni leiði ekki sjálfkrafa til orsakasambands. Um það verður ekki fjallað hér. Mér finnst kenningin bara meika sens og bendi því á hana.

 

Eins og þessi færsla byrjaði svakalega vel. [Dæsir]

Morðum fer fækkandi í New York og Chicago