Ummæli dagsins

Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir í Kastljósi:

 

 "[...]mæður gætu skaðast af nikótínögnum sem [í reykherbergjum] er að finna"

 

Óléttar skúringakonur á veitingastöðum eru semsagt í meiri hættu frá þessum "nikótínögnum" en óléttar ræstingakonur á t.d. Alþingi eða öðrum vinnustöðum.

 

Hún sagði einnig að ástæða þess að reykherbergi væru ekki leyfð væri sú að "hagsmunasamtök veitingamanna" hefðu lagst gegn því.

Það vekur upp spurningar ef satt er. Hví lögðust þau gegn því að reykherbergi yrðu leyfð? Varla stóð til að reykherbergi yrðu standardinn? Vildu veitingamenn sumsé allir sem einn forðast þann kostnað með því að reka okkur út í kuldann?

 

Ég mætti á árshátíð á laugardagskvöldið. Þar hafði verið sett upp reykingatjald með fjórum hitablásurum, svo við vesalingarnir forsköluðumst nú ekki. Vandinn var hinsvegar sá að loftræsting var ekki næg og á rúmlega þúsund manna árshátíð -þar sem a.m.k. fimmtíu manns fóru í sígópásu í einu, milli rétta -varð reykmökkurinn fljótlega svo þykkur að ólíft var inni í tjaldinu. Enhverjir tóku sig þá til og rifuðu tjaldið til að hleypa reyknum út og loftinu inn. Þá brá svo við að hitablásararnir fjórir dugðu ekki til að halda fimmtán stiga frostinu í skefjum, sér í lagi þegar tekið er tillit til klæðahefðar á árshátíðum.

Þetta hefði mátt leysa með því að leyfa reykingar í loftræstu herbergi.

En þá hefði ólétta skúringakonan sjálfsagt dáið.

 

 

Athugasemdir

[Kolbrún Baldursdóttir, 4.2.2008 kl. 20:25]

Já kannski hefði mátt leysa þetta þannig. Hins vegar á hinum norðurlöndunum veit ég ekki til þess að um sé að ræða nein reykherbergi.
Nú hafa reykingar verið bannaðar á opinberum stöðum hér á landi eins og víða annars staðar alla vega í helstu löndum hins vestræna heims. Helst vil ég sjá þetta bann virt.

Í gær fór ég með dætrum mínum á matsölustað í miðborginni þar sem okkur var tjáð að væri góður matur. Strax í anddyrinu var ljóst að þarna var ekki hægt að vera. Stibban, súr og viðbjóðsleg fyllti vit okkar, greinilega varla búið að þrífa eftir laugardagskvöldið. Við hrökkluðumst út.

Ef ég tala fyrir sjálfa mig þá get ég hvergi verið þar sem reykt er nálægt. Mér svíður í augun og verður óglatt. Með reykingarbanninu var ég farin að hlakka til að geta farið á kaffihús og tekið þátt í þessu samfélagi að fullum krafti.