Einelti

Í frétt á Stöð 2 kemur fram að nemendum á Akranesi finnist kennarar verkari í einelti en samnemendur.

Sem þolandi eineltis get ég tekið undir þessar niðurstöður (þó ekki finni ég neitt um þetta á mbl.is).

Þegar ég hóf nám í 8. bekk, fékk ég loks staðfestingu á því sem samnemendur mínir höfðu löngum gefið í skyn; að ég væri óæskileg. Einn kennarinn minn - Finnbogi nokkur Sigurðsson, seinna formaður grunnskólakennara í Reykjavík-  gerði mér það fullkomlega ljóst að ég ætti ekki að læra stærðfræði. Heilan vetur sat ég í tímum með handlegginn í uppréttri stöðu, en fékk enga hjálp. Eftir veturinn gafst ég upp og hætti að mæta.

Þessari kennari var reyndar þekktur fyrir það að velja úr nemendur sem honum leist vel á, aðstoða þá á hvern þann veg sem honum var fær, en hundsa hina. Ár eftir ár var kvartað yfir honum, og ár eftir ár var hann valinn einn af bestu kennurunum. Skiptust þar sumsé nánast jafnt þau útvöldu sem fengu hjálp og við hin sem sátum eftir.

Ég féll á samræmdu stærðfræðiprófi. Í sumarskólanum fékk ég rúma sex, og það þrátt fyrir takmarkaðan áhuga minn á stærðfræði - og lái mér áhugaleysið hver sem vill.

Ég vil taka það fram að í skólanum mínum voru margir góðir kennarar.

Ber þar helst að nefna Önnu Valdimarsdóttur, en því miður hef ég ekki getað komið þakklæti mínu nægilega vel til skila hingað til. Án hennar hefði ég hætt að mæta í skóla eftir sjöunda bekk.

Ágúst Pétursson kenndi mér dönsku. Hann var "skemmtilegi kennarinn", gamall hippi og kvæntur einum fremsta vinstri-fasista Íslendinga. Ég var hryllilega skotin í honum -sérstaklega eftir að ég sá þessa gömlu mynd af honum.

 Benedikt Páll Jónsson er líklega ástæðan fyrir því að ég náði stærðfræðinni í sumarskólanum. Hann var (og er líklega) alveg hrikalega sexí. Þetta segi ég skammarlaust á hálf-opinberum vettvangi. Ég mætti í næstum hvern einasta stærðfræðistuðningstíma hjá honum, auk þess að slefa áberandi mikið í efnafræðitímum.

Það má kannske segja að greddan hafi hjálpað mér í gegnum gagnfræðaskólann.

 

 

Athugasemdir

[kamillute (IP-tala skráð) 4.4.2007 kl. 06:22]

Þekki sjálf einelti kennara. Var sem krakki í sértrúarsöfnuði vegna foreldranna. Mátti ekki taka þátt ´

i kristinfræði. Bað kennarann, hann heitir ef ég man rétt Stefán í Austurbæjarskólanum, allavega harðsnúinn kommúnisti, að pls. ekki lýsa þessu yfir í bekknum. Í næsta tíma gerði hann akkúrat það og mér leið eins og skít. Ekki fallegt það.

[Sæunn Valdís, 4.4.2007 kl. 10:28]

jebbumsjónakennarinn minn í 5-7 bekk gerði mig ónæma fyrir stærðfræði... enn í dag er ég í vandræðum með að leggja saman í búðinni... og by the way rannsóknin var á Akureyri bara til að hafa það á hreinu

[Tinna Gunnarsdóttir Gígja, 4.4.2007 kl. 13:36]

Æ, Akureyri, Akranes, þetta er allt sama sveitapakkið

[Sigurjón, 8.4.2007 kl. 02:39]

Ég kannast við einelti kennara.  Þó var ég í raun ,,goody two-shoes", en féll barasta ekki í kramið hjá einstaka kennurum.  Sennilega vegna þess að ég ógnaði þeim með því að vita meira en þeir...

Ég hafði hins vegar ansi fáa góða kennara í grunnskóla.  Þeir voru tveir í það heila.  Sumir voru ágætir, en ekki góðir.