Frekja

Já, þetta er ekkert nema frekja. Lögvernduð frekja, en frekja samt. Að ætlast til þess að skemmtanir séu felldar niður vegna þess að einhver karl fyrir tvöþúsund árum dó sirka um þetta leyti? Frekja.

 Ef þeir sem standa fyrir keppninni ætluðu sér að ryðjast inn í kirkjur með grínið væri sjálfsagt að mótmæla, alveg eins og sjálfsagt er að mótmæla því að prestar ryðjist inn á miðja skemmtun til að messa. Hér er hins vegar um að ræða skemmtun sem fólk greiðir fyrir aðgang að, og þykir mér ótrúlegt að þar verði margir sem ætluðu sér að fara í messu (eða hvað það nú er sem fólk gerir á föstudaginn langa) en hættu við, eingöngu vegna þess að hann Jónas er að keppa í djóki og það fylgir bjór með miðanum.

Ef meira mál verður gert úr þessu ætla ég að kæra alla þá sem voga sér að halda samkomur 29. ágúst, því pabbi dó þann dag. Sama gildir um 15. apríl, 6. október, 14. maí, 18. júní og helling af dögum í viðbót, enda alltaf hægt að finna einhvern sem var svo óheppinn að deyja þann dag. 

 Og ef hér á raunverulega að ríkja trúfrelsi, þarf þá ekki að setja í lög svipuð ákvæði fyrir helgidaga þeirra sem trúa á eitthvað annað? Hvað með Ramadan? Það hlýtur að vera pirrandi að vera múslimi og labba framhjá einhverjum heiðingja að háma í sig svínakjöt um miðjan dag í föstumánuðinum. Á ekki að banna það líka, svona upp á virðingu fyrir hefðum annarra?

„Fáránlegt“ að úrslitakvöld Fyndnasta manns Íslands sé á föstudeginum langa

Einelti

Í frétt á Stöð 2 kemur fram að nemendum á Akranesi finnist kennarar verkari í einelti en samnemendur.

Sem þolandi eineltis get ég tekið undir þessar niðurstöður (þó ekki finni ég neitt um þetta á mbl.is).

Þegar ég hóf nám í 8. bekk, fékk ég loks staðfestingu á því sem samnemendur mínir höfðu löngum gefið í skyn; að ég væri óæskileg. Einn kennarinn minn - Finnbogi nokkur Sigurðsson, seinna formaður grunnskólakennara í Reykjavík-  gerði mér það fullkomlega ljóst að ég ætti ekki að læra stærðfræði. Heilan vetur sat ég í tímum með handlegginn í uppréttri stöðu, en fékk enga hjálp. Eftir veturinn gafst ég upp og hætti að mæta.

Þessari kennari var reyndar þekktur fyrir það að velja úr nemendur sem honum leist vel á, aðstoða þá á hvern þann veg sem honum var fær, en hundsa hina. Ár eftir ár var kvartað yfir honum, og ár eftir ár var hann valinn einn af bestu kennurunum. Skiptust þar sumsé nánast jafnt þau útvöldu sem fengu hjálp og við hin sem sátum eftir.

Ég féll á samræmdu stærðfræðiprófi. Í sumarskólanum fékk ég rúma sex, og það þrátt fyrir takmarkaðan áhuga minn á stærðfræði - og lái mér áhugaleysið hver sem vill.

Ég vil taka það fram að í skólanum mínum voru margir góðir kennarar.

Ber þar helst að nefna Önnu Valdimarsdóttur, en því miður hef ég ekki getað komið þakklæti mínu nægilega vel til skila hingað til. Án hennar hefði ég hætt að mæta í skóla eftir sjöunda bekk.

Ágúst Pétursson kenndi mér dönsku. Hann var "skemmtilegi kennarinn", gamall hippi og kvæntur einum fremsta vinstri-fasista Íslendinga. Ég var hryllilega skotin í honum -sérstaklega eftir að ég sá þessa gömlu mynd af honum.

 Benedikt Páll Jónsson er líklega ástæðan fyrir því að ég náði stærðfræðinni í sumarskólanum. Hann var (og er líklega) alveg hrikalega sexí. Þetta segi ég skammarlaust á hálf-opinberum vettvangi. Ég mætti í næstum hvern einasta stærðfræðistuðningstíma hjá honum, auk þess að slefa áberandi mikið í efnafræðitímum.

Það má kannske segja að greddan hafi hjálpað mér í gegnum gagnfræðaskólann.

 

 

Fjandskotinn fiðraður!

 

Hér var ég búin að skrifa laaaangan texta um áhugaverða staði í Kaupmannahöfn. Hann datt út. Þess í stað ætlaði ég að birta mynd frá eftirlætisstaðnum mínum í Köben, Örstedsparken. Það var eki hægt, því

"Öryggisstillingar leyfa ekki LÍNA köll í þessa síðu"

hvurn fjandann sem það þýðir. Lesendur verða því að láta sér nægja samtvinnuð blótsyrði á engilsaxnesku;

FuckshitcuntdamnjesusassfuckshithellcrapfuckedyfuckfuckFUCK!

Að lokum legg ég til að moggabloggið verði lagt í eyði. 

Gámaköfun

Gámaköfun -dumpsterdiving- er sniðugt hobbý. Í stærri borgum erlendis tíðkast víða að skilja húsgögn og annað fyrirferðarmikið  "rusl" eftir við gangstéttarbrúnir, þar sem borgarstarfsmenn pikka það upp. Fólk í nágrenninu (eða jafnvel lengra að komið) getur hirt þetta áður en ruslakarlarnir (nú eða konurnar) aka því á haugana. Margir stunda þetta vegna bágrar fjárhagsstöðu, en færst hefur í aukana að sæmilega vel stætt fólk róti í gámum eftir húsgögnum, fötum, og jafnvel matvælum, enda þvílík ósköp sem hent er að óþörfu. Mörgum kann að finnast þetta athæfi ógeðfellt, sérlega þar sem margskonar sorpi er blandað saman, enda halda flestir sig við flokkað sorp, eða vel lýsta gáma og tunnur.

Sem krakki stundaði ég það að róta í gámum, og fann þar ýmsa nytjahluti. Meðal þeirra hluta sem ég fann voru raftæki (sum í góðu lagi, en flest þó ekki), föt (þar á meðal nokkrar flíkur sem ég nota í dag), reiðhjól (lítið mál að laga þau - eða púsla einu saman úr pörtum), bækur (persónulega hendi ég aldrei bókum, og skil ekki þá sem gera það), geisladiskar, myndbönd og kassettur, matur (óskemmdur - til dæmis ferskt grænmeti, pakkamatur o.fl.), ónotaðar snyrtivörur, húsgögn og margt fleira. Í dag er þetta ekki eins auðvelt, þó fólk fleygi enn nytjahlutum, og jafnvel í meira magni en áður fyrr.  Í dag er þessi iðja nefnilega ólögleg í praxís.

Endurvinnslustöðvar Sorpu hér á höfuðborgarsvæðinu eru allar afgirtar, og þí neyðist fólk til að brjótast inn, vilji það "bjarga" hlutum frá haugunum. Það er að sjálfsögðu ólöglegt. Við verslanir eru gámar, en þeir eru oftast læstir. Stærri verslanir (eins og Hagkaup) gefa ekki fatnað sem selst ekki, heldur er honum hent. Sem fyrrum starfsmaður Hagkaupa hef ég nokkra reynslu af þessu, og fyrrum samstarfsmenn mínir þurftu löngum að hlusta á mig nöldra yfir þessu. Auðvitað er það réttur verslana að gera það sem þeim sýnist við útrunnar eða óseldar vörur.

En eins og flestir hafa máske áttað sig á er ekki alltaf samasem-merki á milli þess sem má og þess sem rétt er. Þó það sé löglegt að klippa skálmarnar af gallabuxum áður en þeim er hent í læstan þjöppunargám - í þeirri von að fátæklingarnir fari nú ekki að ganga í fokdýru Díselbuxunum án þess að borga sautjáþúsundkall fyrir þær, er ekki þar með sagt að það sé siðferðilega ákjósanlegt, og vona ég innilega að lesendur séu sammála mér í því.

Persónuleg skoðun mín er sú að lögin ættu að gera það eftirsóknarverðara fyrir fyrirtæki að gefa óseldar vörur (og þá á ég ekki við löngu útrunnar matvörur) til góðgerðarstarfsemi, því að í dag er það svo að fyrirtækin eru beinlínis hrædd við að gefa til Rauða Krossins, Mæðró eða slíkra battería, væntanlega í þeirri trú að fólk hætti hreinlega að versla og bíði þess bara að allt fari á haugana. Sem er auðvitað frekar brenglaður hugsunarháttur.

 Sorp einstaklinga er svo annað mál. Er það ekki enn eitt dæmið um úrkynjun samfélagsins að það skuli vera ólöglegt að endurnýta sorp annarra án leyfis. Að það skuli yfirleitt vera hægt að stela rusli ?

Sem dæmi um þessa eigingirni ætla ég a deila með ykkur sögu. Fyrir nokkrum árum (fyrir tíma Góða Hirðisins) kviknaði í íbúð frænku minnar. Hún var ótryggð, og stóð frænka mín uppi án húsgagna, ljósmynda og fata, auk þess sem kötturinn hennar fórst í eldsvoðanum. Þegar mesta áfallið var liðið hjá og búið að ræsta íbúðina og mála, fór frænkan á stúfana til að reyna að finna sér húsgögn. Hún rölti á Endurvinnslustöðina í hverfinu til að leita að nýtilegum hlutum, og tóku starfsmenn vel í ósk hennar um að fá að spyrja "viðskiptavinina" hvort hún mætti hirða "ruslið" þeirra. Eftir nokkra stund bar þar að mann með bílfarm af húsgögnum, meðal annars forláta leðursófa. Hún skýrði aðstöðu sína fyrir manninum, og fór þess á leit að fá að eiga, eða jafnvel kaupa sófann - fyrst hvort eð er stæði til að henda honum. Maðurinn horfði á hana góða stund, glotti síðan, dró upp dúkahníf og risti leðrið áður en hann varpaði sófanum í gáminn.

Þess má geta að eftir því sem ég best veit þurfa starfsmen Sorpu enn að fá leyfi til að senda nytjahluti til Góða Hirðisins, og enn þónokkur hluti sem af einhverjum ástæðum neitar bóninni.

Ég spyr enn; Hverskonar þjóðfélag gerir það að glæpsamlegu athæfi að hirða eitthvað sem enginn annar vill?

Litlir kassar...

Já, það þýðir ekkert að reyna að halda lífi í neinu svona. Allt þarf að vera eins, það þarf að rýma fyrir nýjum kassablokkum fyrir millana, það þarf að stöðva þessa hryllilegu dópista sem lokka til sín börn og dópa þau upp. Fjandans fasistahelvíti allsstaðar. Hvenær eru annars kosningar í Danmörku?

Annars er þetta auðvitað frábær hugmynd hjá danska ríkinu, að ýta hasssölunum aftur í felur, svo það sé nú öruggt að þeir fari að stunda aukna glæpi. Þá er mun auðveldara að telja fólki trú um að hass sé stórhættulegt, og þessir friðsömu hippar í Stínu verða ekki lengur að flækjast fyrir og rugla fólk í ríminu.

Það er staðreynd að eftir lokun Pusher Street, fjölgaði hasssölum í Kaupmannahöfn, sala sterkari efna jókst, og gengjamyndun er algengari. 24. apríl 2005 kom til skotbardaga milli salanna í Kristjaníu og ónefnds gengis, og lauk honum með dauða 26 ára Kristjaníubúa.

Að leyfa græðgi, hræðsluáróðri og staðreyndafölsunum að stöðva samfélagslega tilraun sem hefur að mestu leyti jákvæð áhrif er rangt. 

Íbúar Kristjaníu fallast á tilboð danska ríkisins

Enn um frelsi

Hinn fyrsta júní taka íslendingar stórt skref í átt að fasisma, þegar reykingabannið tekur gildi. Að banna fólki að reykja á opinberum stöðum, þar sem fólk neyðist til að vera (eins og skólum, sjúkrahúsum o.fl.) er sjálfsagt, enda rangt að neyða aðra til innöndunar eitraðs lofts. Um skemmtistaði gilda önnur lögmál, enda hverjum og einum frjálst (hafi hann aldur til) að velja sér skemmtistað eftir smekk, hvort sem valið byggist á reykleysi, tónlistarúrvali, verðlagi eða einhverju öðru. Starfsfólki staðanna er einnig frjálst að sækja um vinnu á reyklausum stöðum, líki því ekki mökkurinn.

Ég drekk kók, en finnst pepsi vont. Þessvegna fer ég frekar á staði sem selja kók. Mér finnst rauðvín vont, svo ég panta bjór í staðinn. Ég hef gaman af rokki, svo ég forðast skemmtistaði þar sem leikin er raftónlist. Þegar ég var reyklaus vandi ég komur mínar á Súfistann. Hversvegna er það ekki hægt lengur? Er reyklaust fólk í dag ekki hæft til að velja sér skemmtistaði sjálft? Að taka völdin úr höndum eigenda staðanna og viðskiptavina í nafni heilsuverndarsjónarmiða er fáránlegt.  

Nú stendur til að setja "fælandi" myndir á pakkana. En æðislegt! Nú geta krakkarnir farið að skiptast á myndum af svörtum lungum, æxlum og æðastíflum, rétt eins og foreldrar þeirra eða afar og ömmur skiptust á leikaramyndum í gamla daga. Svona retro-fílíngur í þessu. Svo er þetta auðvitað sniðugt að því leyti að veikgeðja almúginn þarf ekki lengur að hafa fyrir því að lesa þessi tvö til fimm orð sem hingað til hafa þótt nægileg viðvörun. Það segir sig sjálft að meginástæða þess að fólk byrjar að reykja hreinlega hlýtur að vera sú að það haldi að reykingar séu svona líka bráðhollar, rétt eins og áfengisdrykkja og sykurneysla.

Lögin

Í framhaldi af pistlinum hér að neðan, fór ég að fletta í gegnum lagabókstafinn, og rakst á nokkra gullmola:

"Eftirleiðis skal það vera á valdi biskupanna, að veita leyfi til þess, að börn séu tekin til fermingar, þó að nokkuð vanti á, að þau hafi náð hinum lögboðna 14 ára aldri. Slíka undanþágu má þó eigi veita, nema svo sérstaklega sé ástatt um hagi foreldranna eða ákvörðun barnsins, að hún verði að álítast áríðandi fyrir velferð þess, og auk þess skal þess nákvæmlega gætt, að barnið hafi að fullu öðlast þá þekkingu, sem gert er ráð fyrir í skólatilskipununum, og að siðferði þess sé svo, að ekkert geti að því leyti verið til fyrirstöðu slíkri ívilnun. Það má heldur ekki vanta nema lítið á aldur barnsins, ef undanþágan á að fást, og jafnvel þótt allt annað mæli með undanþágunni, eigi meira en 6 mánuðir. Að öðru leyti skal biskup leita álits hlutaðeigandi prests og prófasts, áður hann veitir undanþáguna."

Er þessum lögum fylgt? Samkvæmt þeim má barn ekki fermast, segjum fimmta apríl 2007, ef það er fætt eftir fimmta október 1993. Ég sé fyrir mér kirkjulöggur ryðjast inn í Bústaðakirkju og heimta skilríki af fermingarbörnum, og handtaka prestinn, sem er dreginn út, öskrandi "Nei! Ég var svo nálægt! Ódauðleg sál þeirra skal verða mín! Mwahahahaha!"

Úr sömu lögum:

"Nú er barn, sem ferma á, krypplingur, svo að það á bágt með að koma í kirkju til fermingar, eða það getur það eigi að hættulausu vegna stöðugra veikinda eða það hefir svo stórkostleg líkamslýti, að koma þess og yfirheyrsla í kirkjunni gæti vakið hneyksli; og skal þá biskupi heimilt að leyfa, að það sé fermt heima í votta viðurvist."

"Já, það er kannske betra að Jónas fermist bara heima. Koma hans í kirkju gæti valdið hneyksli. Það sjá nú allir að þessi fæðingarblettur er ógeðslegur. Konur og börn gætu fallið í yfirlið við að sjá hann!"

" Það skal vera aðalregla, að prestar megi eigi taka börn til fermingar, þau er fermast eiga, fyrr en þau eru orðin fullra 14 eða 15 ára, með því að börn, sem yngri eru, kunna sjaldan að meta rétt, eða hafa hugsun á að færa sér í nyt það er kennarar þeirra leiða þeim fyrir sjónir og brýna fyrir þeim, og skynja eigi, hve þýðingarmikill sáttmáli sá er, er þau í fermingunni endurnýja og staðfesta."

Jahá.

"Kirkjunum skal halda hreinum og rúmgóðum á sunnudeginum, og má þar eins lítið á öðrum sem á þeim degi finnast fatnaður eður sængurklæði, gós eður vara, hneykslilegar myndir, eða þær, sem stríða móti þeirri evangelisku religion, með því að slíkt er óviðurkvæmilegt og ekki samhljóðandi við þau heilögu verk, sem þar eiga fram að fara. Þó mega kistur standa þar með því, sem kann að vera geymt í þeim, hvar ekki eru stólar eður bekkir að sitja á. Einnig, hvar loft eru í kirkjum með læsing fyrir, þar má geyma hreinlega hluti, sem ekki gefa illan daun af sér, ellegar eru á annan hátt ósæmandi í þeim stað. En engin annarleg höndlan má hafast um hönd í kirkjunni. Annars skal hver sá, sem gerir á móti þessu, sekjast einu lóði silfurs fyrir hvert sinn."

Andskotans. Ég bara er ekki með eitt lóð silfurs handbært í augnablikinu.

"Prestarnir á Íslandi skulu, hver einn fyrir sig, vera skyldir til, í minnsta máta tvisvar á ári, að vitja þeirra safnaðar í þeirra hús og híbýli, og það hvers húss og bústaðar í þeim sama; en hvar sóknin er lítil, ellegar engin annexía finnst, skal hann oftar taka sér fyrir þessa nauðsynlegu höndlun, hvar með prófasturinn í hverju héraði skal hafa kostgæfilega tilsjón, og sömuleiðis biskupinn með sérhverju tækifæri alvarlega tilhalda honum viðkomandi próföstum og prestum, að þeir forsómi hér ekkert í. Finnist nokkur prestur vanrækinn þar í, þá áminnist hann í fyrsta sinni af prófasti, en verði það annað sinn, þá mulcterist hann eftir síns kalls inntekt, og sinni formegan, hverri peningamulct að víxlast skal til fátækra barna uppfræðingar."

 Þessum lögum er greinilega ekki framfylgt.

"Hinn 7. þ.m. hefir Hans hátign allramildilegast þóknast að úrskurða, að þegar kirkjur eru byggðar að nýju, þá skuli öllum hurðum þannig hagað, að þeim verði lokið upp að innan og gangi út."

Ætli hans háæruverðuga tign, skínandi mildi og hrífandi herlegheit hafi verið lengi að pæla í þessu?

 

Þjóðsöngurinn

"Nei, nú gengu þeir of langt!" "Kærum þá!" "Er í lagi að brjóta lög, svo lengi sem það er fyndið?"

Æ, látið ekki svona. Heilagar kýr eru til þess eins gerðar að skopast að og gagnrýna. Hvort sem menn höfðu húmor fyrir þessu uppátæki eður ei, er það staðreynd að samkvæmt lögum er þetta bannað. Hinsvegar eru lögin ólög að því leyti að þau skerða tjáningarfrelsið, og þessvegna "í lagi" að brjóta þau.

Mig langar að játa á mig gróft lögbrot, sem ég framdi fyrir nokkrum árum, móður minni til hneykslunar. Ég skemmdi fánann. Já, ég, Tinna Gunnarsdóttir Gígja, afskræmdi þjóðfána Íslands, og mér fannst það bara allt í lagi. Til að bæta gráu ofan á svart var fáninn stolinn.

Tildrög þessa hryllilega glæps voru þau að ég "fann" fána (ég tek það fram að hann lá á gólfi, sem einnig er brot á fánalögum, svo í raun var ég að bjarga honum) og tók hann með mér heim. Um sumarið var ætlunin að fara á Hróarskeldu með stórum hópi fólks, og okkur vantaði einhverskonar merki, sem venja er á hátíðinni. Brugðum við því á það ráð að rita nafn tjaldbúðanna á fánann með skærappelsínugulu spreyi. Búðirnar báru hið virðulega nafn "Camp Kunta" og hugsanlega finnst einhverjum það auka háðung fánans. Við tókum fánann svo með okkur á hátíðina, festum hann við tjald með teipi, og enginn minntist á þennan hryllilega glæp, nema til að vara okkur við ef vera skyldi að myndir af voðaverkinu birtust í íslenskum fjölmiðlum.

Í dag liggur fáninn samanbrotinn eftir kúnstarinnar reglum í skápnum mínum og safnar ryki. Hann er enn þyrnir í augum móður minnar.

Með þessu vítaverða athæfi braut ég (ásamt vitorðsmanni) eftirfarandi lög:

Lög nr. 34 17. júní 1944

4. gr. Engin önnur merki en þau, er greinir í 2. og 3. gr*., má nota í þjóðfánanum.

*Tollgæzlu-T og skjaldarmerki Íslands í fána forsetaembættisins.

 6. gr. Þjóðfánann skal draga að hún á þar til gerðri stöng.

7. gr. Með [reglugerð]¹⁾ skal kveða á um fánadaga og hve lengi dags fánanum megi halda við hún.

12. gr. Enginn má óvirða þjóðfánann, hvorki í orði né verki.
Óheimilt er að nota þjóðfánann sem einkamerki einstaklinga, félaga eða stofnana eða auðkennismerki á aðgöngumiðum, samskotamerkjum eða öðru þess háttar.

Lög nr. 5 23. janúar 1991:

3. gr. Fána skal eigi draga á stöng fyrr en klukkan sjö að morgni og að jafnaði skal hann eigi uppi vera lengur en til sólarlags og aldrei lengur en til miðnættis.
Ef flaggað er við útisamkomu, opinbera athöfn, jarðarför eða minningarathöfn má fáni vera uppi lengur en til sólarlags eða svo lengi sem athöfn varir, en þó aldrei lengur en til miðnættis.

14. gr. Brot gegn 4. og 5. gr. og 1. mgr. 12. gr. varða sektum …¹⁾ eða fangelsi allt að einu ári.
 Brot gegn öðrum ákvæðum laga þessara og gegn forsetaúrskurðum eða reglugerðum settum samkvæmt þeim varða sektum. 

Mál út af brotum þessum fara að hætti opinberra mála.

Hvað segið þið, haldið þið að ég verði kærð? 

Að lokum legg ég til að Ísland er land þitt verði gerður opinber þjóðsöngur, í stað þessa niðurdrepandi guðslofrullu eftir Matta Joch. Kommon! Hvort er betra;

"Vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut."

eða

"Íslensk er þjóðin sem arfinn þinn geymir
Íslensk er tunga þín skír eins og gull.
Íslensk er sú lind,sem um æðar þér streymir.
Íslensk er vonin, af bjartsýni full."

?

Í seinna laginu er einu sinni minnst á guð, og þá óbeint: "Ísland sé falið þér, eilífi faðir." Í þjóðsöngnum er tíu sinnum minnst á "Guð", enda heitir söngurinn Lofsöngur, og fjallar ekki um Ísland, heldur Guðinn hans Matta. Þið vitið, þessi sem þjóðkirkjumenn trúa á og á að vera aðskilinn frá ríkinu. Sá Guð.

 

 

Forboðið eða frjálst?

"Ný rannsókn bendir til þess að langvarandi notkun á maríjúana leiði til heilaskemmda, þ.e. neytendurnir eigi erfiðara með að læra eitthvað nýtt og muna nýjar upplýsingar. Þetta kemur fram á vefnum forskning.no.

Ný rannsókn bendir til þess að langvarandi notkun á maríjúana leiði til heilaskemmda, þ.e. neytendurnir eigi erfiðara með að læra eitthvað nýtt og muna nýjar upplýsingar. Þetta kemur fram á vefnum forskning.no.

Rannsóknin var gerð við háskólasjúkrahúsið í Patras í Grikklandi og voru bornir saman hópar stórreykingamanna maríjúana og fólks sem ekki hafði reykt maríjúana reglulega heldur af og til. Í ljós kom að því lengur sem fólk hafði notað efnið, því meiri voru neikvæð áhrif á hugsanagetu. Þátttakendur í rannsókninni voru á aldrinum 17-49 ára. Í fyrsta hópnum voru tuttugu manns sem höfðu reykt a.m.k. fjórar jónur á viku í tíu ár eða meira. Í öðrum hópnum voru tuttugu manns sem höfðu reykt jafnmikið á viku en ekki lengur en tíu ár. Í þriðja hópnum voru 24 sem höfðu prófað maríjúana en ekki reykt meira en 20 jónur alls. Enginn þátttakenda hafði notað önnur fíkniefni síðastliðin tvö ár eða í meira en þrjá mánuði nokkurn tíma á lífsleiðinni. Enginn hafði heldur reykt maríjúana 24 klukkustundir áður en rannsóknin fór fram.

Þátttakendurnir gengust undir ýmis próf til að athuga minni og hugsun. Í ljós kom að geta fyrrnefndu hópanna tveggja var minni en þeirra sem reyktu ekki maríjúana reglulega. Verst stóðu langtímanotendurnir sig. Í einu prófi áttu þeir að leggja lista með 15 orðum á minnið og gátu að meðaltali munað sjö orð. Þeir sem ekki reyktu mundu hins vegar að meðaltali tólf orð." -mbl.is 3.3.06

 

"Sumir helstu lyfjasérfræðingar Bretlands hafa lagt mat á skaðsemi fíkniefna út frá þeim félagslega skaða sem þau valda og dæma áfengi og tóbak sem hættulegri fíkniefni en kannabis, LSD eða E-töflur. Skýrsla þessa efnis var birt í læknatímaritinu Lancet.

Aðalhöfundur skýrslunnar segir að fíkniefni hafi aldrei verið ódýrari, aðgengilegri eða meira notuð. Hann segir að stefna stjórnvalda síðustu áratugi ekki hafa virkað til þess að draga úr fíkniefnanotkun. Í rannsókninni voru 29 sálfræðingar sem sérhæfa sig í meðferð við fíkniefnamisnotkun beðnir um að flokka fíkniefni eftir skaðsemi þeirra.

Niðurstöðurnar voru að heróín og kókaín væru skaðlegustu efnin, áfengi lenti í fimmta sæti og tóbak í því níunda, sæti á eftir amfetamíni. Kannabis var svo í ellefta sæti, LSD í fjórtánda og E-töflur í átjánda. Þá kom einnig fram í skýrslunni að áfengi og tóbak eru þau fíkniefni sem valda langflestum dauðsföllum árlega í Bretlandi. Þar deyr einn á dag úr áfengiseitrun og mörg þúsund á ári hverju til viðbótar vegna ofneyslu.

Sérfræðingarnir krefjast þess að ríkisstjórnin hætti að afvegaleiða almenning með villandi skilaboðum um skaðsemi hinna ýmsu fíkniefna." -vísir.is 23.3.07

 

Svo er þetta bara spurning um hvort réttlætanlegt sé að banna fólki að neyta kannabisefna vegna -mögulegs- minnistaps, eða hvort banna eigi áfengi og tóbak vegna þeirrar byrðar sem neysla þess -mögulega- er á hinu opinbera.

Mín persónulega skoðun -eins og glöggir lesendur hafa kannske áttað sig á- er að þetta eigi allt að vera löglegt. Já, heróínið líka, svo viðbjóðslega sem það kann að hljóma. Svo lengi sem fíkillinn (eða "casual" neytandinn) er ekki beinlínis að neyða aðra til neyslu, á honum að vera frjálst að neyta efnanna sinna án afskipta ríkisins. Hitt er svo annað mál að vinir eða fjölskylda gætu gripið inn í, þætti þeim neyslan of mikil. Það er sjálfsagt, en sé fíkillinn ósáttur við það getur hann alltaf höfðað mál gegn liðinu.

Forboðnir ávextir bragðast alltaf betur.

Oft finnst mér eins og fólk rugli saman orsök og afleiðingu. Tökum tölvuleiki sem dæmi. Endrum og sinnum berast okkur fréttir af ólánsömum einstaklingum sem fara út og slátra einhverjum egfarendum, og með tilþrifum er okkur tilkynnt að viðkomandi hafi spilað mikið af tölvuleikjum. Við skulum hafa það á hreinu að tölvuleikir "láta" þig ekki gera neitt, frekar en kvikmyndir, tónlist eða fíkniefni "láta" þig gera eitthvað. Hinsvegar getur verið að viðkomandi hafi verið veikur fyrir, og þessvegna frekar leitað í ofbeldisfulla tölvuleiki, og jafnvel að tölvuleikirnir hafi "triggerað" veiluna. Að nota þessi rök fyrir banni er auðvitað algjörlega út í hött, rétt eins og að halda því fram að sykur eigi að vera ólöglegur þar sem hann geti skaðað sykursjúka eða valdið offitu.

Þetta sama er hægt að færa upp á nánast allt sem er bannað í okkar samfélagi, þ.e.a.s. það sem ekki skaðar aðra.

"Viltu þá ekki bara leyfa allt?!" Þessa setningu, með varíöntum, hef ég heyrt nokkuð oft. Nei, ég vil ekki leyfa "allt", bara það sem ekki skaðar aðra beint. Að halda því fram að við frjálshyggjumenn (og hér nota ég hugtakið án þeirra ljótu tenginga sem það hefur við Sjálfstæðisflokkinn) viljum "leyfa allt", þar með talið þjófnað, barnaklám og morð er fáránlegt. Að halda því fram að hassneysla og morð séu sambærileg er álíka asnalegt.

Einhver sagði einhverntíma eitthvað á þessa leið; "Nefndu mér tabú, og ég skal segja þér hvar og hvenær það er/var ekki tabú"

 Að drepa annan mann! Nei, það er fyllilega ásættanlegt í stríði. Menn fá fallegar stjörnur á bringuna fyrir að drepa aðra, og haldnar eru skrúðgöngur til að hylla þá.

Mannát? Kynlíf með börnum? Rán? Allt þetta hefur einhversstaðar, einhverntíma verið leyfilegt, jafnvel normið í viðkomandi samfélagi.

Annars er ég komin langt út fyrir efnið, og ekki ætlunin að fara að réttlæta morð eða misnotkun á börnum.

Ég lýk þessum sundurlausa pistli með alls ótengdum útúrsnúningamálshætti frá vinum mínum Niðurlendingum:

 "Alle beetjes helpen", zei de mug en hij pieste in zee.

( "Hvert smáræði hjálpar", sagði mýflugan og meig í sjóinn)

 

Garg!

Að blogga tvisvar á sama klukkutíma er kannske of mikið?

 

Ég bara get ekki orða bundist. "Þetta er bara geðveikt niðurlægjandi"? Um leið og við hættum að skammast okkar fyrir nekt, og sættum okkur við það að kynlíf er ekki eitthvað til að skammast sín fyrir, hverfur vandamálið. Eru ungmenni dagsins í dag ekki nægilega brengluð þó ekki sé verið að koma því inn hjá þeim að kynlíf sé eitthvað hryllilegt? Af hverju ekki að beina athyglinni að einhverju öðru, eins og ofuráherslu á útlit? Sýnið eðlilega vaxið kvenfólk nakið í auglýsingum. Sýnið nakinn karlmann í sjónvarpinu! Í guðanna bænum, hættið þessu andskotans klámröfli! Nekt er ekki slæm, nekt er góð. Hvernig væri að skipuleggja nektargöngu niður Laugaveginn einhvern góðviðrisdaginn í sumar?

"Maður getur ekki orðið labbað um án þess að sjá klám þannig séð" "Þannig séð" er allt klám.

"For filth - I'm glad to say - is in the mind of the beholder"

Og munið það svo, krakkar mínir: If God wanted us to be nude, we would be born that way.

 

 

"Klám er úti um allt á Netinu"