Lesbíusjúkdómar Jón Vals

Ég gef Jóni hér með tækifæri til að koma á framfæri þeim "traustu læknifræðilegu heimildum" sem hann talaði um fyrir jól.

Jón er strangheiðarlegur maður og færi varla að ljúga til um slíkar heimildir, en ég skil vel að einörð barátta hans gegn pólitískum og andlegum villutrúarmönnum sé tímafrek - þetta er jú fjandi stór hópur. Undanfarna daga hefur Jón svo varla haft við að verja brúði Krists fyrir árásum illskeyttra hatursmanna Páfagarðs, sem nú vilja hafa af vesalings prestunum þeirra einu skemmtun.

Þrátt fyrir þessar annir þætti mér vænt um að Jón tæki sér nokkrar mínútur í að grafa upp þessar traustu læknisfræðilegu heimildir fyrir okkur hin.

Hræsni?

Bæði þykjast þau Gunnar og Jónína fylgja Jesú. Gunnar fór mikinn í umræðum um nýja Biblíuþýðingu og sagði m.a. þetta:

 

"Hafa þessir menn vogarskálar sem vega hvað er synd og hvað er ekki synd í ljósi breytts tíðaranda? Er Biblían ekki heilög Ritning?" -Gunnar Þorsteinsson

Og í trúarjátningu Krossmanna má finna þetta:

 

"Við trúum því að Biblían sé innblásið orð Guðs og því óskeikult. (II. Tím 3:16).

Biblían er hið æðsta vald sem Guð hefur gefið manninum. Öll kenning, trú, von og leiðbeining verður að byggjast á og vera í samræmi við hana. Biblían á að lesast og rannsakast af öllum mönnum alls staðar og getur aðeins verið skilin til fulls af þeim sem smurðir eru Heilögum Anda. I Jóh. 2:27, II Pét. 1:20-21." -Gunnar Þorsteinsson

 

 

Það er gaman að sjá að Gunnari hefur snúist hugur. Hann getur varla enn verið á þeirri skoðun að Biblían sé heilög ritning og skilgreiningar hennar á syndum óbreytanlegar, því nú drýgir hann hór eins og ekkert sé.

^"Þá var og sagt: ,Sá sem skilur við konu sína, skal gefa henni skilnaðarbréf.' En ég segi yður: Hver sem skilur við konu sína, nema fyrir hórsök, verður til þess, að hún drýgir hór. Og sá sem gengur að eiga fráskilda konu, drýgir hór." - Jesús Jósepsson (Matt. 5:31-32)

 

Það skyldi þó aldrei vera að Gunnar og Jónína séu búin að ákveða að þetta sé ekki synd...í ljósi breytts tíðaranda?

 

 

Ég óska þeim allrar hamingju í nýja hjónabandinu og vona að þau verði svo svakalega upptekin við að njóta þess að þau gleymi barasta öllu um detox og afhommanir og kraftaverk og kjaftæði um trúleysingja!

Jónína og Gunnar í hjónaband

Of mikil mannréttindi?

Við þessa færslu hafa spunnist nokkrar umræður um múslima og stöðu þeirra á Vesturlöndum. Kannske er of langt gengið að kalla þetta "umræður", þar sem samskiptin snúast mest um hvað múslimar séu nú ömurlegir. Einhver "Brynjar" hefur þetta að segja:

"Það merkilega er að margir kanar eru vel meðvitaðir um þetta, t.d. hægri menn, en ríkisstjórn Obama er vilholl múslimum og stjórnmálarmi þeirra, t.d. er hann með sérstakan ráðgjafa á málum í Hvíta húsinu í málefnum íslam, sem að sjálfsögðu er múslimi. Sumir vilja meina að Obama sé sjálfur múslimi í laumi og vinni að uppgangi íslams, hann t.d. neitaði að sverja persónulegan embættiseið sinn, eftir opinberu athöfnina, við Bíblíuna eins og venja hefur verið þar í landi, hvað svo sem mönnum kann að finnast um það." (Feitletrun mín)

 

Þetta er auðvitað kjaftæði. Finnst mönnum það virkilega óeðlilegt að Obama skipi ráðgjafa um málefni múslima? Miðað við ástand samskipta Bandaríkjanna við múslimaríkin Írak og Afghanistan er varla vanþörf á. 

Obama neitaði síðan ekki að sverja embættiseið við Biblíuna, en rétt er að í seinna skiptið sem hann fór með eiðinn var engin Biblía við höndina og því var henni sleppt. Daginn áður sór hann hins vegar við Biblíu, en menn muna kannske eftir því að orðin rugluðust eitthvað við innsetninguna sjálfa og því sór Obama eiðinn aftur daginn eftir. Það var hins vegar formsatriði - hann var búinn að sverja við Biblið.

 

Einhver sem kallar sig "Mohammed" vísar á áróðursmyndbandið Muslim demographics, sem ég hef áður minnst á.

 

Alexander nokkur Kristófer - innvígður meðlimur Skúla-æskunnar- skellir svo fram þessum gullmola:

"Múslimar hafa of mikill mannréttindi í Evrópu"

 

 

Ég spurði hvað hann teldi "of mikil mannréttindi" og fékk á móti langdregið "svar" frá einhverri Jóhönnu Þórkötlu þar sem hún einblínir á mannréttindabrot múslima, að því er virðist til að gefa í skyn að ég sé eindreginn stuðningsmaður barnaníðs og misþyrminga. Jóhanna þessi virðist ekki skilja hugtakið mannréttindi. Þau enda nefnilega þar sem þau fara að ganga á rétt annarra. "Réttur" til að nauðga og misþyrma öðrum er ekki mannréttindi. 

Ég gerði ekki ráð fyrir því að Jóhanna vildi svör, en hún leiðrétti þann misskilning í næsta innleggi sínu:

"Ég hélt að mínar spurningar væru laufléttar þegar ég bað þig svara.  En þær virðast vefjast eitthvað um fyrir þér því engin fékk ég svörin.  En það sýnir hvað í rauninni þú átt erfitt.  En ég get svarað þínum spurningum strax.  Fólk sem aðhyllist þessi trúarbrögð eiga að halda sig heima þar sem það getur gólað 5sinnum á dag og látið okkar menningu í friði, hvort sem hún er betri eða verri.  Ég er afdráttalaust á móti múslimum og öllum þeirra kenningum og vona svo sannarlega að þjóðaratkvæðakosning verði um hvort þessir pedofilar eigi að koma til Íslands.(Mohammed giftist  9ára telpu. Er það ekki pedofili?) "

 

Þarna erum við komin að kjarna málsins: Jóhanna er á móti múslimum. Það er svosem fínt að fólk sé ekki að fela sorglega fordóma sína. Ég er hins vegar ansi hrædd um að ég fengi ekki góðar móttökur á blogginu ef ég segðist vera á móti kristnu fólki. Ég kann hins vegar að greina á milli persónu fólks annars vegar og heimskulegra skoðana þess hins vegar; Íslam er heimskulegt, fólkið sem aðhyllist það er flest ágætt, rétt eins og flestir sem aðhyllast heimskulegu skoðunina kristni eru fínasta fólk. 

 

 

Því miður þarf ég að púlla Jón Val á þetta - ég er nefnilega upptekin í kvöld og hef því ekki tíma til að fylgjast með þessu. Mig langar hins vegar að spyrja lesendur (ef einhverjir eru) hvort þeir geti nefnt dæmi um "of mikil mannréttindi"? Hvað felst í því?

Frekja bænarinnar

Bænir eru merkilegt fyrirbrigði - sérstaklega svona opinberar hópbænir. Þarna koma menn saman og auglýsa það hátt og skýrt að þessi Guð sem þeir þykjast treysta framar öllu öðru sé í raun ekki svo merkilegur pappír. Til hvers þarf að biðja?

Er Guð ekki að fylgjast með - er þetta "vitundarvakning" í von um yfirnáttúrulega íhlutun? Er Guð að leiða þjóðina til glötunar - og ef svo er, eiga bænir þá að fá hann til að skipta um stefnu? Eða er honum sama? Er hann kannske ekki til?

Nei, þetta fólk þykist handvisst um að Guð sé til. En það treystir honum ekki. Mér finnst það ósköp skiljanlegt. 

 

Ef Guð er til - þ.e.a.s. þessi kristni Guð - hlýtur honum að finnast svona samkunda frekar hjákátleg, ef ekki hreint og beint móðgandi. Fólk sem á ekkert sérstaklega bágt kemur saman til að biðja fyrir sjálfu sér. Ef ég væri Guð myndi ég senda svosem eina eldingu í rassinn á liðinu.

 

Hinn flöturinn á þessu er sá sem nefndur er í fréttinni:

"Með því vill hópurinn undirstrika að kristið fólk ber hag þjóðarinnar mjög fyrir brjósti."

 

Eigum við að leyfa Jesú að svara? Já, gerum það! Kíkjum á sjötta kafla Mattheusarguðspjalls:

⁵Og þegar þér biðjist fyrir, þá verið ekki eins og hræsnararnir. Þeir vilja helst standa og biðjast fyrir í samkundum og á gatnamótum, til þess að menn sjái þá. Sannlega segi ég yður, þeir hafa tekið út laun sín. ⁶En nær þú biðst fyrir, skaltu ganga inn í herbergi þitt, loka dyrunum og biðja föður þinn, sem er í leynum. Faðir þinn, sem sér í leynum, mun umbuna þér.

⁷Þegar þér biðjist fyrir, skuluð þér ekki fara með fánýta mælgi að hætti heiðingja. Þeir hyggja, að þeir verði bænheyrðir fyrir mælgi sína. ⁸Líkist þeim ekki. Faðir yðar veit, hvers þér þurfið, áður en þér biðjið hann.

 

Úps.

 

Kannske hef ég tekið þetta úr samhengi. Kannske stendu einhversstaðar skýrum stöfum að þetta eigi ekki við Íslendinga. Kannske tók Jesú þetta til baka stuttu seinna. "Djók! Auðvitað eigið þið að biðja um það sem þið viljið, annars veit pabbi ekkert hvað það er! Það er ekki eins og hann sé alsjáandi! Hahaha!"

 

 

 

Nei, ég veit hver tilgangurinn með þessu bænatauti er. Hann kemur fram í fréttinni. Tilgangurinn er að berja sér á brjóst og segja "sjáið hvað við eru góð - okkur er ekki sama". Það er fínt að fólki sé ekki sama. Það er verra að að skuli fremur kjósa að fara með gagnslausar galdraþulur en að gera eitthvað af viti. 

 

 

Bænastund á Austurvelli

...!

Það er ótrúlegt hvað sumt fólk er hrætt við að heyra skoðanir sem stangast á við þeirra eigin. Hvernig ætli sé að vera svo hræddur við orð á tölvuskjá að þú lokir fyrir komment við bloggfærslu, eingöngu af ótta við að fólk gæti sagt eitthvað þar sem þér líkar ekki? Hvernig ætli sé að finna hjá sér óstjórnlega þörf til að eyða út kommentum sem komin eru, bara vegna þess að þú ert heigull?

 

Þetta þykir mér merkileg hegðan.

 

 

 

Hvernig er hægt að nýta kirkjur landsins?

Kirkjur landsins standa galtómar flesta daga, eins og flestir vita (nema þá helst þeir sem fá ríflega borgað fyrir að vita það ekki). Meira að segja biskupinn vill frekar að kirkjustarfið fari fram utan þeirra, enda mun auðveldara að telja smábörnum trú um furðusögurnar. Fyrst biskup vill breyta leik- og grunnskólum landsins í kristilegar ítroðslustöðvar er rökrétt að nota kirkjurnar sem hér eru upp um alla veggi og súlur í eitthvað nytsamlegra. 

 

Hugmynd #1: Athvarf fyrir heimilislausa.

 

Í mörg ár hefur verið skortur á úrræðum fyrir heimilislausa í Reykjavík. Kirkjur sem standa tómar mestan part ársins eru þó rúmgóðar og upphitaðar. Hægt væri að koma upp einföldum skilrúmum - og inn í flestar kirkjurnar má meira að segja hæglega bæta aukahæð! Þar með er búið að leysa vandann. Prestarnir geta svo farið að vinna fyrir ofurlaununum sínum, fyrst með því að breyta húsnæðinu og síðar með aðstoð við gestina. Þeir þyrftu samt að lofa því að vera ekki að áreita fólk með óvelkomnum giftingum og guðspjallagauli í tíma og ótíma. 

 

Hugmynd #2: Moska

 

Löng hefð er fyrir því að trúarhópar yfirtaki guðshús annarra trúarbragða. Parthenon var upphaflega tileinkað gyðjunni Aþenu, en var seinna breytt í kirkju tileinkaða Maríu "mey" og enn síðar var mínaretta byggð við og hofið orðið að mosku. Moskulausu múslimarnir á Íslandi geta nú endurtekið leikinn, þó kirkjurnar séu fráleitt jafn fallegar og hofið gríska, og yfirtekið svosem eins og eina kirkju. Aðrir trúarhópar geta líka fengið húsnæði, fyrst við erum byrjuð. Er það ekki bara sanngjarnt?

 

Hugmynd #3: Leikskólar

 

Fyrst Karl vill endilega breyta leikskólum í kirkjur, er þá ekki rökrétt að breyta kirkjunum í leikskóla?  Að vísu þyrfti að breyta þeim dálítið; skipta rýminu niður, koma upp viðeigandi salernisaðstöðu sem og eldunaraðstöðu, en þar geta prestarnir aftur komið við sögu. Er trésmíði annars ekki kennd í guðfræðinni? Það virðist passa svo vel. 

 

Hugmynd #4: Skemmtistaðir

 

Skellið upp diskókúlu, skiptið margmilljóna orgelinu út fyrir sæmilegt hljóðkerfi. DJinn getur staðið í pontu og predikað geggjað stuð. Þetta næsta lag er fyrir þig, Jesú: By the rivers of Babylon með Boney M! Þessi notkun er algengari en fólk heldur, enda mega kirkjurnar eiga það að þar er yfirleitt góður hljómburður. Kirkjurnar hafa auk þess þann ótvíræða kost að þar má nú þegar bæði drekka vín og eta barsnakk, auk þess að í sumum þeirra má reykja. 

 

Endilega komið með fleiri hugmyndir. Það hlýtur að vera hægt að nýta alla þessa fermetra húsnæðis í eitthvað annað en geymslupláss fyrir heilagan anda.

 

Jólin og Jesú

Við skulum byrja á því að rifja upp grundvallaratriði sem kristnir vilja oft gleyma: jólin eru ekki sér-kristin hátíð. Sólstöðu- og vetrarhátíðir eru kristninni mun eldri, eins og flestir vita, og nafnið 'Jól' er ekki sérstaklega kristið.

Þetta vita flestir, en það stoppar þá ekki í að nöldra yfir því að trúleysingjar vogi sér að gera sér glaðan dag í skammdeginu.

Hvað nöldur biskupsins varðar, verð ég að segja að ég yrði afar sátt ef að trúaráróðurinn yrði tekinn út úr skólastarfinu. Ekki einu sinni reyna að kalla þetta 'fræðslu': börn þurfa ekki að fræðast sérstaklega um það hvernig er best að krjúpa fyrir framan prestinn (hann getur kennt þeim það í einhverju bakherbergi í kirkjunni), þau þurfa ekki að fræðast um það að "Jesú vilji bænir í afmælisgjöf", og þó það sé sniðugt að fræða þau um mýtur kristninnar er betra að gera það hlutlaust - 'kristnir trúa þessu', ekki 'svona var þetta'. Rétt eins og börnum er kennt að fólk hafi einu sinni haldið að nornir þyrfti að brenna á báli eða að konur væru of heimskar til að gera nokkuð annað en að eignast börn - helst merkileg börn þá: Jesú, Jóhannes eða einhverja evrópska miðaldakonunga.

 

Hins vegar verð ég að segja að ef við ímyndum okkur að kristnin sé byggð á sönnum atburðum -fæðingu, kraftaverkum, dauða og upprisu Jesúsar- er hún ekki jafn áhugaverð og "ef" hún er samtíningur, púsluspil mýta og ýkjusagna. 

Skoðum þetta utanfrá. Guð er almáttugur, algóður og alvitur. Hann vissi því að Jesú yrði pyntaður og tekinn af lífi, enda Jesú Guð og Guð Jesú og þeir báðir heilagur andi sem er líka sérpersóna sem er hluti af Guði. Og Jesú. Það er ekki mjög fallega gert að fara í heimsókn til ókunnugs lands til að láta pynta sig, en Guð varð að gera það, er það ekki? Jesú dó fyrir syndir okkar! En almáttugur Guð þarf náttúrulega ekki að gera neitt sem hann ekki vill. Hann hefði eins getað veifað töfrasprotanum og bingó - allar syndir fyrirgefnar! 

En, nei, Guð ákvað að hafa þetta svona. Hann hlýtur að hafa vitað að ekkert segir 'ég elska þig' eins og blóðugur, deyjandi miðausturlandabúi (Bandaríkjamenn hafa einmitt stólað á slíkar ástarjátningar undanfarin ár) og því fór sem fór. Jesú fórnaði lífi sínu til að þú gætir komist í himnaríki. Tja, nei, hann fórnaði þremur dögum af lífi sínu, svo hætti hann að vera dauður og fór aftur að vera Guð. Ekki mikil fórn það. Sérstaklega ef við tökum fyrrnefnda þrenningarkenningu trúanlega, því samkvæmt henni hlýtur Jesú að hafa vitað að hann myndi verða pyntaður, dáinn og grafinn og svo upprisinn á þriðja degi. Er það fórn? 

Síðan þetta "gerðist" hafa kristnir menn svo eytt tímanum í að telja sér trú um að jarðlífið sé ómerkilegt húmbúkk, verðlaust nema sem tækifæri til að taka á móti Jesú og öðlast eilíft líf á himnum. Þetta viðhorf gerir meinta fórn Jesú enn ómerkilegri.

Guð sendi Jesú í partý, vitandi að honum yrði hent út. Það var svosem allt í lagi, Jesú vissi það líka og partýið var frekar ömurlegt, svo hann rölti bara á hinn eilífa himnapöbb eftir að honum var sparkað úr teitinu. Hvað er svona merkilegt við það?

Hver er þessi mikla fórn? Og af hverju í fjandanum ættu menn að vilja troða svona þrugli í saklaus börn? 

 

Má bara rifja upp sögu Jesú og Maríu í kirkjum?

Jón Valur og lösnu lesbíurnar

Nú eru komin rúm tvö ár síðan ég sá Jón Val Jensson fyrst halda því fram að einhverjir sjúkdómar væru til sem leggðust fremur á lesbíur en annað fólk. Það var í umræðum hér, nánar tiltekið í innleggi númer 57. Hann er þar að svara þessum orðum Svans Sigurbjörnssonar læknis:

 

 "Hugsanlega eru óvarin mök karlkyns samkynhneigðra heilsufarslega áhættusamari en óvarin mök gagnkynhneigðra, en óvarin mök lesbia eru trúlega áhættuminnst. Það er því ekki hægt að álasa samkynhneigð vegna áhættu, enda hafi samkynhneigðir sömu möguleika og aðrir til að verja sig."

 

Jón Valur svarar svo:

 

 "Orð Svans um heilsufarsmálin, t.a.m. lesbíanna, bera með sér, að hann hafi ekki kynnt sér þau mál mjög náið, jafnvel þótt læknir sé."

 

 

Því miður spurði enginn nánar út í þessa staðhæfingu lesbíusérfræðingsins, en það hefði svosem líklega ekki haft mikið upp á sig hvort eð er. Jón á það nefnilega til að vera alveg svakalega upptekinn þegar hann hefur engin svör.

Það er einmitt það sem gerðist hér, en þar spurði ég Jón í fyrsta skipti um nánari útlistun á þessum meintu heilsufarsvandamálum lesbía og fékk þetta svar:

 

 "Tinna Gígja spurði hér kl. 19.31: "Hvaða sérstaka áhætta fylgir annars kynlífi lesbía sem ekki fylgir kynlífi karls og konu?" Svör getur hún fundið í ýmsum framlögðum gögnum í eftirmálsgrein [30] á þessari mikilvægu vefsíðu minni (fullri af heimildum)."

 

Ég smellti að sjálfsögðu á hlekkinn, en í eftirmálsgrein 30 var ekkert svar að finna. Lesendur geta sannreynt það sjálfir. Neðanmálsgreinin fjallar um HIV-smit, og eru þar tilteknar einhverjar prósentutölur yfir lesbíur sem hafa stundað kynmök með karlmönnum. Ég umorðaði því spurninguna í von um betra svar:

 

"Já, þetta er sérlega fróðlegt. Kemur málinu ekki við, en fróðlegt. Spurning mín var illa orðuð. Betra hefði verið að spyrja "Hvaða sérstaka áhætta fylgir kynlífi tveggja kvenna?" Þ.e.a.s. hvað gerir kynlíf kvenna sem eingöngu stunda kynlíf með öðrum konum líkamlega hættulegra en kynlíf kvenna sem stunda (einnig) kynlíf með körlum?"

 

Jón Valur þrjóskaðist við: 

 

"Takk fyrir svarið, Tinna. En vissulega kemur þetta málinu við, sem finna má á þessum tilvísaða stað. Ég geymi mér til morguns að svara nýrri spurningu þinni, en veit þó af svörum." 

 

Ég innti hann síðan eftir svörum daginn eftir, en fékk auðvitað hið klassíska Jóns-Vals-svar:

 

"Tinna, ég hef haft nóg að gera í dag og var búinn að gleyma þessu. Nú er nýtt á dagskránni."

 

 

Enn var Jón upptekinn þegar ég spurði hann hér í umræðum um lesbískan biskup í Svíþjóð:

 

"Lesbíusjúkdómar voru ekki til umræðu hér, og ég er að sinna öðru."

 

Hér reyndi Jón að afvegaleiða umræðu um dauðarefsingar með því að fara að rífast um mína afstöðu til fóstureyðinga, svo ég notaði tækifærið til að spyrja enn á ný. Jón var ekki hress með það:

 

"Tinna, þú forðast umræðuefnið hér, getur ekki svarað mér um afstöðu þína til ófæddu barnanna. Ætlarðu að segja, að þú eigir þér enga vörn – að þetta sé bara nánast eins og hatur í verki? PS. Lesbíur eru hér ekki umræðuefnið!"

 

Ég svaraði honum:

 

  "Nú voru lesbíur umræðuefnið á síðunni þinni fyrir stuttu, en þar neitaðirðu líka að svara. Ég hélt að þú hefðir kannske loksins tíma til að svara hér. Það er greinilegt að þú varst að ljúga þegar þú sagðist geta nefnt dæmi um sjúkdóma sem herja frekar á lesbíur en aðra."

 

Og fékk þetta undanskot til baka:

 

"Tinna, ég get alveg "nefnt dæmi um sjúkdóma sem herja frekar á lesbíur en aðra," en nú yrði ég að grafa það upp með erfiðismunum og tímaeyðslu sem ég hef ekki ráð á núna, en uppfylli þessa ósk þína síðar."

 

Nú síðast spurði ég hann hér, en hann kaus að hundsa mig algjörlega.

 

Því sé ég mér ekki annað fært en að birta þessa áskorun hér og nú, á mínu eigin bloggi, þó ég geri mér svosem engar vonir um að Jón bregðist við, enda vill hann ekki viðurkenna að hann hafi engin svör. Hann var klárlega að ljúga þegar hann sagðist geta nefnt "lesbíusjúkdóma", rétt eins og hann hefur logið síðan til að koma sér undan því að viðurkenna fyrstu lygina.

 

 

Jón Valur!

Segðu okkur hvaða smitsjúkdómar það eru sem herja fremur á lesbíur* en annað fólk! Hvað hefur þú fyrir þér í því að kynmök lesbía séu ekki áhættuminni en kynmök fólks af gagnstæðu kyni? 

 

 

*Lesbíur þýðir hér konur sem eingöngu stunda kynlíf með öðrum konum, en ekki með körlum. Því miður virðist þurfa að útskýra hugtakið fyrir sjálfum lesbíusjúkdómasérfræðingnum.

Guðrún og tjáningarfrelsið

Einhverjir kannast kannske við Guðrúnu nokkra Sæmundsdóttur, sem ég hef stundum reynt að rökræða við, og sem bannaði mér að setja inn athugasemdir hjá sér. Fyrir þá sem eru svo heppnir að gera það ekki, er Guðrún fyrrum frambjóðandi hins misheppnaða L-lista, og hennar helstu baráttumál eru að halda Íslandi utan ESB, að skerða mannréttindi, að senda alla neytendur ólöglegra vímuefna úr landi (en þó mærir hún konur sem af hetjuskap fara kasóléttar á fyllerí í stað þess að fara í fóstureyðingu ef þær geta ekki sleppt því að þamba áfengi í níu mánuði) og að berjast gegn talsmanni Djöfulsins, í Jesú nafni.

Ég er sumsé talsmaður Djöfulsins (með stóru D-i).

 

Þetta fræddi hún mig um eftir nokkuð langar og...sérstakar umræður á bloggi Páls Vilhjálmssonar. Umræðan snérist í upphafi um trúariðkun innan veggja Háskólans, en Guðrún var fljót að afvegaleiða þá umræðu. Ég er svosem ýmsu vön frá henni, en meira að segja ég varð hissa á nýjasta útspili hennar.

Eftir að hún hafði ítrekað þá skoðun sína að ég (eins og allir aðrir sem vilja endurskoða misheppnaða fíkniefnalöggjöf hér á landi) væri siðblind og illmenni, ýjað að því að ég væri búin að skaða mig andlega á vímuefnaneyslu og væri hugsanlega fíkniefnasali, og líkti mér við barnaníðing, auk þess að kalla mig talsmann bæði Djöfulsins og náfrænda hans, Fíkniefnadjöfulsins (gott ef hún líkti ekki samskiptum okkar við þau sem eiga að hafa átt sér stað á milli Djöfulsins og sjálfs Jesúsar Jósepssonar samkvæmt frásögnum Nýja Testamentisins) missti ég þolinmæðina og mælti með því að hún leitaði sér hjálpar sálfræðings. Þá kom hún með þetta óborganlega innlegg:

 

"Tinna ég er einmitt að pæla í að leita mér hjálpar við að koma lögum yfir þig og aðra sem að auglýsa dóp hér á netinum [sic] með því að vísa í tilhæfulausar "rannsóknir" um skaðleysi eiturlyfja. Það er leikur einn að fletta upp öllum dópáróðri frá þér hér á netinu og það er kominn tími til að þú verðir látin svara fyrir hann í réttarsölum."

 

Þar sýndi hún sitt rétta andlit, auk þess að koma upp um hversu fáfróð hún er um þau lög um tjáningarfrelsi sem gilda hér á landi - nema henni sé hreinlega alveg sama um sjálfsögð grundvallarmannréttindi annarra. Það kæmi svosem ekki á óvart, enda hefur hún látið svipaðar skoðanir í ljós áður. Hins vegar hefur hún aldrei, að mér vitandi, hótað að kæra fólk fyrir það eitt að hafa skoðanir sem stangast á við hennar og að rökstyðja það með því að vísa á heimildir. Þar er þó kannske komin skýring á því hvers vegna henni gengur almennt svo illa að rökstyðja mál sitt- hún hélt að það væri ólöglegt!

Ég vil trúa því að Guðrún hafi skrifað þetta innlegg í geðshræringu, en hún virðist komast í slíkt ástand furðulega oft, eins og sést á skrifum hennar (sérstaklega þegar rætt er um vímuefni) sem best er lýst með orðinu 'hysterísk'.

 

Hefði hún stoppað til að hugsa eilítið áður en hún sendi þessa hótun inn, hefði hún vonandi séð nokkra annmarka á henni. Í fyrsta lagi, eins og ég minntist á að ofan, ríkir tjáningarfrelsi á Íslandi, þrátt fyrir innilegar óskir Guðrúnar um afnám þess. Þó svo að dreifing og sala ýmissa vímuefna sé ólögleg, er fullkomlega löglegt að tjá sig um þau. Guðrún gæti því ekki kært mig fyrir það að benda fólki á þá staðreynd að rannsóknir sem gerðar hafa verið sýna að kannabis er ekki jafn hættulegt og Guðrún og aðrir sjálfskipaðir siðferðispostular hafa haldið fram. Það veldur ekki siðblindu, það leiðir ekki sjálfkrafa til neyslu harðari vímuefna, og það er mun minna ávanabindandi og minna hættulegt en bæði tóbak og áfengi. Þetta eru staðreyndir, sama hversu mikið Guðrún neitar þeim.

Í öðru lagi, jafnvel þó það sem ég taldi upp að ofan væri rangt, og kannabis væri í raun stórhættulegt eiturlyf sem breytti jafnvel heilbrigðasta manni í morðóðan siðblindingja með geðklofa og barnagirnd, þýddi það eingöngu að ég hefði haft rangt fyrir mér. Það er ekki ólöglegt að hafa rangt fyrir sér - annars væri Guðrún sjálf í ansi slæmum málum, ásamt reyndar öllum jarðarbúum - og því getur hún ekki kært mig fyrir það.

Í þriðja lagi er það svo að jafnvel þó við lítum framhjá fyrstu tveimur atriðunum, og gæfum okkur að Guðrún gæti kært mig fyrir það að dreifa vísvitandi röngum upplýsingum, þyrfti hún fyrst að sanna tvennt: að allar þær rannsóknir sem ég hef vísað í og allar þær fullyrðingar sem ég hef sett fram séu rangar, og að ég hafi vitað að þær voru rangar. Þetta gæti reynst erfitt, og þá sérstaklega síðarnefnda atriðið. Þess vegna væri það ekki tímans og peninganna virði að reyna það.

 

Nú hef ég næga trú á lögunum (a.m.k. þeim sem snúa að tjáningarfrelsi) til að treysta því að jafnvel þó Guðrún héldi í alvöru að hún gæti kært mig fyrir "dópáróður" myndi fyrsti lögfræðingur sem hún leitaði til hlæja hana út af skrifstofunni, og engin yfirvöld myndu reyna að traðka svo á skoðanafrelsi mínu, ef ekki væri nema bara með þeim rökum að það væri slæmt fyrir ímyndina, að ekki sé minnst á að slíkt mál bryti í bága við alla mannréttindasamninga sem Ísland er aðili að. Ég vona að Guðrún hafi eingöngu meint þetta sem illa úthugsaða hótun, í þeirri von að meintir yfirmenn mínir, Djöfullinn og Fíkniefnadjöfullinn hafi eyðilagt alla rökhugsun í útúrdópuðum kolli mínum. Því miður fyrir Guðrúnu er það ekki svo.

 

Það skásta sem ég gæti sagt um Guðrúnu er að hún er of bjartsýn. Hún virðist í alvörunni halda að það sé hægt að útrýma fíkniefnum á Íslandi, en hennar aðferðir eru ekki bara óraunhæfar, heldur ógeðfelldar, hvernig sem á þær er litið.

Auk þess að vilja afnema frelsi einstaklingsins (allt frá fæðingu) hefur Guðrún stungið upp á því, að því er virðist í fullri alvöru, að senda alla vímuefnaneytendur og -sala til Hollands. Við fyrstu sýn er þetta ekki svo slæmt: kannabismálin í Hollandi eru jú ásættanlegri en hér, og Guðrún er a.m.k. ekki að hvetja til ofbeldis. Þegar betur er að gáð sést þó innræti Guðrúnar. Hún heldur því fram að vímuefnasalar herji vísvitandi á börn og leitist við að gera þau háð sem flestum og sterkustum fíkniefnum, enda siðblindir, fégráðugir barnaníðingar. Þessi ímynduðu ómenni vill Guðrún losna við úr landinu, en hún sér ekkert að því að leyfa þeim að herja á börnin í Hollandi. Það er nú öll manngæskan- hún á bara við um Íslendinga.

Hefði Guðrún einhvern snefil af rökhugsun, myndi hún ekki láta svona útúr sér. Hún hefur hinsvegar sýnt það aftur og aftur að hún er ekki fær um að skilja einföldustu rök. Hún heldur því blákalt fram að þeir sem helst vilja lögleiða kannabis hljóti að vera að selja það, ellegar á mála hjá einhverjum sem það gera. Þarna er augljós rökvilla: þeir sem græða mest á að halda vímuefnum ólöglegum fara varla að berjast fyrir því að varan verði gerð lögleg og þar með tekin úr höndunum á þeim.

Þrátt fyrir að ég og margir fleiri hafi margoft reynt að útskýra þessa einföldu staðreynd fyrir Guðrúnu, og gekk ég jafnvel svo langt að setja þetta upp sem barnasögu í þeirri von að einfalt ritmál og barnalegt orðfæri næði til hennar, en allt kemur fyrir ekki. Hún stingur puttunum í eyrun og kallar okkur siðblind. Þegar henni er bent á að ekki allir sem vilja endurskoða lögin séu kannabisneytendur, galar hún um samsæri dópista. Þegar henni er bent á að ekki séu allir kannabisneytendur siðblind illmenni, dópsalar, heilaskemmdir ónytjungar eða heróínneytendur (staðreynd sem ætti að vera augljós þegar tillit er tekið til þess gríðarlega fjölda manna sem nota kannabis reglulega, hvað þá ef taldir eru allir þeir sem hafa neytt jurtarinnar einhverntímann á ævinni) heldur hún í lygina og líkir okkur við barnaníðinga.

Ég geri mér engar grillur um að Guðrún skipti nokkurn tíma um skoðun, enda er hún bæði illa haldin af áðurnefndum skorti á rökhugsun og þar að auki þrjósku og furðulegri kristinni öfgatrú, en slíkt fólk virðist hreinlega ófært um að horfast í augu við veruleikann ef hann stangast á við fyrirfram mótaða heimsmynd þeirra, sama hversu augljóst misræmið er og hversu veruleikafirrt sú heimsmynd er.

Hvers vegna er ég þá að þessu?

Jú, við Guðrún eigum eitt sameiginlegt: hvorug okkar vill að þeir sem lesa skrif hinnar taki mark á þeim sér og öðrum til skaða. Guðrún heldur því fram á þessum sama þræði að "áróður [minn] fyrir dópi" geti leitt til þess að einhver freistist til að prófa nefnt dóp og deyji jafnvel af þeim -og þar með mínum- völdum.

Ég aftur á móti kann illa við að sjá fólk eins og Guðrúnu komast upp með lygar, og þá sérstaklega lygar sem beinast gegn mér persónulega. Þess vegna held ég áfram að svara lygaáróðri Guðrúnar. Ekki vegna þess að ég vonist til að fá hana til að skipta um skoðun eða að ég sé að reyna að "vinna" þessar einhliða "rökræður", heldur vil ég ekki að óupplýstir lesendur bloggsins fái þá hugmynd að allir talsmenn endurskoðunar löggjafarinnar séu dópsalar sem herja á blogg, eða að allir sem neyta vímuefna séu siðblind illmenni eða með geðklofa.

Auðvitað ætti hverjum vitibornum manni sem les málflutning Guðrúnar að vera dagljóst að hann er ekki bara rangur heldur hreint út sagt svo fáránlegur að hann er á tímum eins og atriði í einhverjum súrrealískum sketsaþætti í anda Monty Python. Því miður á Guðrún sér eitthvað af skoðanasystkinum, og ég vil ekki að hún eignist fleiri. Ég vona innilega að hún komist aldrei í nokkra stöðu þar sem möguleiki er að hún hafi áhrif á börn eða unglinga, hvað þá að hún fái tækifæri til að spreyta sig á þingi eins og hún þráði svo heitt - og gerir kannske enn. Mig langar að trúa því að það sé enginn möguleiki á því að Guðrún fengi eitt einasta atkvæði, eða að nokkur manneskja taki hræðsluáróður hennar alvarlega, en af fenginni reynslu leyfi ég mér að fullyrða að því miður er það ekki svo. 

 

Einn galli Guðrúnar er kannske að vera of bjartsýn. Minn er þá sá að hafa ekki næga trú á landsmönnum. Munurinn er sá að mín vantrú á greind sumra (sem betur fer fárra, enn sem komið er) landa minna er byggð á reynslu. Tálsýn Guðrúnar er hins vegar ekki byggð á neinu nema hennar eigin ranghugmyndum og/eða vísvitandi lygum.

*Uppfært*

Bleyðan Guðrún hefur nú lokað á IP töluna mína, og viðurkennir þar með að hún er ófær um málefnalega umræðu. Gott væri ef einhver lögfróður maður benti henni snöggvast á lög um tjáningarfrelsi, þar sem hún virðist of þrjósk til að lesa þennan pistil minn. Hún bítur síðan höfuðið af skömminni með því að líkja umfjöllun um kannabis við barnaklám.

Allir út!

Það er dálítið (allt í lagi - svakalega) skemmtilegt að skoða breytingar á trúfélagaskráningu landans.

Frá árinu 1990 hefur hlutfall þeirra sem eru skráðir í Ríkiskirkjuna minnkað úr 92,61% í 79,11% og þeim sem eru utan trúfélaga hefur fjölgað úr 1,32% í 2,90% (þá eru ótalin þau 7,11% sem eru skráð í "önnur trúfélög eða ótilgreint", en þeim hefur fjölgað úr skitnum 0,59%)

Þetta eru ekki góðar fréttir fyrir kirkjuna, enda hefur verið stöðugur fólksflótti þaðan undanfarin ár. Búast má við því að enn fleiri skrái sig úr henni eftir skandala undanfarið, enda ekki skrýtið að fólk hugsi sig tvisvar um þegar það sér í hvað sóknargjöldin fara.

Káfandi prestur fær starfslokasamning á við meðal-bankamann.

Prestur fær rúma milljón á ári í akstursgreiðslur - fyrir utan þær greiðslur sem kjarasamningar kveða á um.

Prestar fá hærri laun en lögreglumenn - og gráta svo krókódílatárum yfir eymd almúgans.

 

Ekki má heldur líta framhjá því að nú, í miðri kreppu, eru útgjöld ríkisins til kirkjunnar rúmir 2 milljarðar og virðist enginn láta sér detta í hug að lækka þau eins og þó væri eðlilegt. Kirkjan fær síðan aðra tvo milljarða í formi sóknargjalda.

 

En landsmenn geta hjálpað. Með því að skrá þig úr Ríkiskirkjunni ertu ekki bara að spara sóknargjöldin, sem renna þá í ríkissjóð í stað þess að renna í vasa gráðugra karla í kjólum, heldur ertu að stuðla að trúfrelsi á Íslandi. Eftir því sem færri eru skráðir í Ríkiskirkjuna, þeim mun erfiðara er fyrir biskupinn og prestlingana hans að réttlæta þessi útgjöld.

Ef þú ert trúlaus, skráðu þig þá utan trúfélags. Stór hluti þeirra sem eru skráðir í Ríkiskirkjuna (og reyndar fleiri trúfélög) eiga enga samleið með henni, en hafa ekki nennt að leiðrétta skráninguna. Kannske hugsa þeir sem svo að þetta skipti engu máli. Kannske vita þeir ekki einu sinni af því að þeir séu skráðir.

Ef þú ert kristinn, en sammála því að kirkjan eigi að geta staðið undir sér sjálf (með hjálp Guðs, væntanlega), skráðu þig þá utan trúfélaga.

Ef þú ert sammála því að hér eigi að ríkja raunverulegt trúfrelsi og jafnrétti, skráðu þig þá utan trúfélaga. Það er ekki raunverulegt jafnrétti ef einn aðilinn fær milljarðastyrki á hverju ári.

Ef þú vilt koma í veg fyrir frekari niðurskurð í mennta- og heilbrigðiskerfinu, skráðu þig þá utan trúfélaga. Hver einstaklingur sem ekki greiðir sóknargjöld sparar ríkinu 13.274 krónur á ári - safnast þegar saman kemur. Nú þegar talað er um að þjóðin þurfi að standa saman, er þá ekki sniðugt að við sameinumst um að skera niður útgjöld til gagnslausrar prestastéttar og leggjum aurinn frekar í sameiginlega sjóði samfélagsins?

Þeir sem vilja breyta skráningunni geta nálgast eyðublaðið hér (PDF). Síðan er hægt að skila því útfylltu niður á  Þjóðskrá í Borgartúni 24, eða faxa það í síma 5692949.

 

Þúsund hafa breytt um trúfélag